کد مطلب:313994 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:189
با توسل به حضرت اباالفضل احتیاج به عمل پیدا نکرد
حجة الاسلام و المسلمین آقای سید فخر الدین عمادی كرامتی از حضرت ابوالفضل علیه السلام مرقوم داشته اند، كه ذیلا می خوانید:
این جانب سید فخر الدین عمادی؛ عمو زاده ای به نام سید مرتضی رضوی دارم كه زمانی در بیمارستان نكویی قم به شغل كارپردازی مشغول بود و مسلما عده ای از آقایان طلاب او را می شناسند.
روزی برای تحویل مبالغی وجه به بانك ملی، وارد بانك شد، كیف پول را روی میز بانك گذاشتن و با دست راست خود به میز تكیه داد و یك دفعه دستش در رفت. بسیار ناراحت شد و در حالی كه از شدت درد داد و فریاد می كرد، او را به بیمارستان منتقل كردند. بعد از آزمایشات اولیه، نتیجه ای نگرفتند. دكتر قره گزلو، كه رئیس بیمارستان بود، دستور داد از دستش عكس بگیرند. بعد از گرفتن عكس دستور داد او را به اتاق عمل ببرند تا برای عمل جراحی دست، آماده شود.
سید مرتضی رضوی، كه فعلا در دانشگاه رشت مشغول كار می باشد، همان طور كه بر روی تخت خوابیده و منتظر بود كه دكتر قره گزلو بیاید و او را به اتاق عمل ببرد، توسل
[ صفحه 377]
به مقام باب الحوائج، حضرت اباالفضل العباس علیه السلام پیدا می كند و دستش را جلوی چراغ علاءالدین كه مشغول سوختن بود نگه می دارد و در دل مشغول راز و نیاز با آقا حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می شود. ناگهان دستش صدایی می كند و او دستش را از جلو چراغ دور می كند. با تأملی مختصر، می فهمد بر اثر كرامت آن حضرت، دستش خوب شده و دیگر احتیاج به عمل ندارد. بعد از زمانی دكتر وارد می شود و می پرسد چطور شد؟ سید مرتضی توسلش را به حضرت اباالفضل علیه السلام بیان می كند و دكتر اظهار می كند: اگر عنایت آن حضرت نبود، بایستی حتما دستت را عمل می كردیم.
این جانب سید فخر الدین عمادی؛ عمو زاده ای به نام سید مرتضی رضوی دارم كه زمانی در بیمارستان نكویی قم به شغل كارپردازی مشغول بود و مسلما عده ای از آقایان طلاب او را می شناسند.
روزی برای تحویل مبالغی وجه به بانك ملی، وارد بانك شد، كیف پول را روی میز بانك گذاشتن و با دست راست خود به میز تكیه داد و یك دفعه دستش در رفت. بسیار ناراحت شد و در حالی كه از شدت درد داد و فریاد می كرد، او را به بیمارستان منتقل كردند. بعد از آزمایشات اولیه، نتیجه ای نگرفتند. دكتر قره گزلو، كه رئیس بیمارستان بود، دستور داد از دستش عكس بگیرند. بعد از گرفتن عكس دستور داد او را به اتاق عمل ببرند تا برای عمل جراحی دست، آماده شود.
سید مرتضی رضوی، كه فعلا در دانشگاه رشت مشغول كار می باشد، همان طور كه بر روی تخت خوابیده و منتظر بود كه دكتر قره گزلو بیاید و او را به اتاق عمل ببرد، توسل
[ صفحه 377]
به مقام باب الحوائج، حضرت اباالفضل العباس علیه السلام پیدا می كند و دستش را جلوی چراغ علاءالدین كه مشغول سوختن بود نگه می دارد و در دل مشغول راز و نیاز با آقا حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می شود. ناگهان دستش صدایی می كند و او دستش را از جلو چراغ دور می كند. با تأملی مختصر، می فهمد بر اثر كرامت آن حضرت، دستش خوب شده و دیگر احتیاج به عمل ندارد. بعد از زمانی دكتر وارد می شود و می پرسد چطور شد؟ سید مرتضی توسلش را به حضرت اباالفضل علیه السلام بیان می كند و دكتر اظهار می كند: اگر عنایت آن حضرت نبود، بایستی حتما دستت را عمل می كردیم.